Dit jaar had ik het geluk brouwerij 'De Schrikduif' te leren kennen op het bierfestival 't Koveken in Lokeren. Op zoek naar smaken waagde ik me aan een Schrikfruit. En voor mijn vriend, fervente Jupiler-drinker en tot dan volhardend 'Ik drink geen zuur bier'-aanhanger had ik een voorzichtiger blond bier meegenomen.
Op de warme zomerse dag was Schrikfruit een ware delicatesse. De zure smaak in combinatie met Sleedoorn en krieken was heerlijk en verfrissend. Dus heb ik ook mijn vriend laten proeven. Zijn reactie was zoals verwacht 'aah das zuur', gepaard met een grimas van afkeuring. Maar na enkele slokken van zijn ander bier vroeg hij of die nog eens van het Schrikfruit mocht proeven. Dit was voor mij een BINGO-moment. Mijn vriend heeft trouwens alle aanwezige flessen Schrikfruit aangeschaft :D
Zelf was ik ook wat geschrokken en kon ik het niet goed geloven. Misschien lag het wel aan mijn pupillen dat dit zo lekker was?! Gelukkig had ik versterking door niet alleen medestudenten Biersommelier uit Lokeren, maar ook onze leraar en enkele afgestudeerde studenten. Een voor een hebben ze Schikfruit geproefd, en iedereen was het eens: het is erg lekker!
En zo verliep mijn eerste kennismaking met 'De Schrikduif'.
De smaken lieten me niet los en dan heb ik maar via mail gevraagd of ik nog enkele flessen kon aanschaffen.
Op een kalme zaterdagmorgen kon ik dan nog enkele flessen Schrikfruit aanschaffen. Natuurlijk kon ik het ook niet laten andere bieren mee te nemen om ook deze te degusteren.
Het was erg prettig om vast te stellen hoe het gezin van brouwer Ward een grote steun is. Laure ontving me met veel sympathie, en aan enthousiaste jonge fans ontbrak het ook niet. Je kan nog steeds een filmpje terugvinden waar er luidkeels 'Het beste bier van heel de wereld!' wordt gescandeerd :D
Uit het assortiment van De Schrikduif kan ik meerdere bieren aanraden.
Als aperitief of digestief: Schrikfruit. Is een fruitbier dat de levendige frisheid van lokaal geoogst fruit combineert met een zachte, moutige basis. Het aroma opent met speelse toetsen van rijpe bessen en een vleugje appel, die meteen een zomerse lichtheid oproepen. In de smaak volgt een harmonieus samenspel van zoet en zuur, afgerond met een verfrissende, droge afdronk die uitnodigt tot een volgende slok. Blond bier van spontane gisting, cider, sleedoorn en kriek.
Als stevige kanjer met body: Bourbon Bomb. Een Imperial Stout, rijkelijk gerijpt op bourbonvaten en met een indrukwekkend alcoholpercentage van 19%. Het bier opent met een explosieve geur van vanille, eikenhout en warme bourbon, die meteen de toon zet voor een intens degustatiemoment. In de mond volgt een weelderige symfonie van geroosterde mout, karamel en donkere chocolade, krachtig omhuld door de doordringende bourbonwarmte die uitmondt in een lange, verwarmende afdronk.
Een makkelijker toegankelijk bruin bier: Anatole. Een krachtig donker bier met een rijke, geroosterde moutsmaak waarin toetsen van pure chocolade en koffie subtiel verweven zijn.
Kenmerkend aan kleine brouwers is de 'Je m'en fous'-instelling en dat ze hun eigen ding doen. Experimenteren met een hit en een mis! Maar de geslaagde bieren zijn vaak stuk voor stuk smaakbommen. Zo ben ik vereerd enkele De Schrikduif-experimenten te mogen hebben ontvangen. Dan heb ik ook mijn stinkende best gedaan om een feedback te sturen waar de brouwer iets mee is. Ook al is smaak erg individueel, toch probeer ik steeds een onbevooroordeeld relaas neer te zetten.
Om de wereld van De Schrikduif beter te leren kennen, heb ik Ward De Moor enkele vragen gesteld. Het relaas hiervan kan je hieronder lezen.
Vanwaar de interesse voor het brouwen van bier?
Na de gebruikelijke vele pinten uit mijn jeugdbewegingstijd, kreeg ik interesse in Belgische ‘speciaalbieren’. Dat ging vroeger vooral om streekbieren, vooral in de klasse van tripels, dubbels en een eventuele quadrupel.
Mijn neef, die wat kennissen heeft in de bierwereld, liet me af en toe eens proeven van iets specialer. Dat moet zowat rond 2016-2018 geweest zijn. De ‘Smoked Porter’ van Viven was een ware sensatie. Later kwamen daar dan barleywines, stouts en eisbocks bij. De (vroegere) bieren van de Struise Brouwers smaakten mij enorm. Toen ik op een biertasting kon proeven van Amerikaanse barrel-aged stouts was ik volledig verkocht.
Een goede vriend, ook reeds verknocht aan de ‘craft bieren’ kreeg een simpele brouwset cadeau. We besloten samen het recept (een saison) te brouwen. Uiteraard mislukte het. Ik kon daar niet mee leven en kocht twee ketels en stortte me op boeken over brouwen en dook in de brouwfora op het internet. In het (toen nog door en door vuile) stalletje achteraan ons huis brouwde ik het ene brouwsel na het andere op een campingvuur op butaangas tot ik tevreden was van de smaak. Intussen is dat kot volledig verbouwd tot mini-brouwzaal. Binnenkort komt er een nieuwe installatie!
Aan je bieren merk ik dat je veel aandacht geeft aan smaak in jouw bieren. Wat zijn voor jou dan ook de grootste kenmerken van jouw bieren?
Het is niet zo heel moeilijk om bier te maken, wel om GOED bier te maken. Daar probeer ik steeds naar te streven, ik brouw enkel waar ik zelf warm van loop. Ik hou van bieren met body. Waar je gerust een uurtje op kan sippen, gezellig ’s avonds. Smaakbommetjes. De klassieke bieren die ik maak hebben vrijwel steeds een alcoholpercentage boven de 7.5%, en zelfs eerder richting de 9 tot 12% alc. vol. Deze bieren moeten in feite gerijpt worden om tot hun recht te komen. Vanaf een half jaar beginnen ze pas echt hun volledige pallet te krijgen. Ik probeer mijn bier hier dan ook zelf te rijpen en ze dan pas aan de man te brengen, wanneer ik vind dat ‘de moment’ daar is.
De zure/fruitbieren is een ander verhaal. Daar wil ik verfijndheid in leggen, authenticiteit, aandacht voor het fruit (steeds uit de eigen boomgaard, bio) en als het even kan ook complexiteit. Rijpen van het bier, oogsten en selecteren van het fruit, maceratie, eventueel blenden en nog eens rijpen. Er steekt heel wat tijd en werk in het realiseren van zulke bieren.
Wat wil je zelf in jouw bieren terugvinden?
Waar ik verzot op ben is een eigen smaakkenmerk, identiciteit. Er zijn enorm veel parameters die de smaak van een bier (of eerder brouwerij) bepalen. Brouwwater, installatie, methode van de brouwer, gist en alles wat daar tussen zit - van kooktijden en kooktemperaturen tot lagering, rijping, etc. Elk klein detail kan iets veranderen aan de uiteindelijke smaak.
Ik zou dus graag een eigen kenmerkende smaak in al mijn type-bieren hebben. Maar ik ben daar nog lang niet.
Sommige brouwers hebben zulke specifieke smaak in hun bieren die hen typeert en uniek maakt in de wereld, dat vind ik ongelooflijk straf. Om er maar enkele te noemen: de Dolle Brouwers(!), Rochefort, De Glazen Toren, Brasserie de la Senne, Brasserie de Blaugies, … Gist speelt hierin een grote rol. Dat zijn gisten die je niet kan kopen, dat is één die je zelf ontwikkelt. Bij enkele brouwerijen gaat die al (bij wijze van spreken, zo dan niet) eeuwen mee, steeds in geselecteerde evolutie (kunstmatige selectie in correcte termen), hoewel die gewenste gisten nu in stand gehouden worden in laboratoria.
Brouwen vergt tijd, en materiaal. Vaak is het voor brouwers dan ook kiezen voor een toekomst. Hoe zie je de toekomst voor jouw brouwerij?
Momenteel heel simpel: ik heb een heel beperkte oppervlakte waar ik alles moet doen. Het brouwkot is ruwweg 5 op 6 meter. Uitbreiden zit er financieel gezien sowieso niet in. Dus dit is het hoor. Ik zal maximaal 10 bakken per keer kunnen maken, met de grootste ketel die ik hier in dit kot kan zwieren (en die is er nog niet!).
Zijn er specifieke doelen die je wenst te bereiken?
Een bier brouwen en steeds opnieuw brouwen, waarvan ik kan zeggen ‘miljaar, dit is echt goed’! Ik ben nooit helemaal tevreden. Ik heb bij elk brouwsel opmerkingen, iets dat beter kan qua smaak. De eerste batch van ‘Schrikfruit’, een blend van cider en fruitbier, was één waar ik eens niets op aan te merken had. Fruitbom, perfecte balans, complexiteit maar ook verfrissend en doordrinkbaar. Het was een testbatch van twee 75cl flessen.
Voorts wil ik binnenkort ook iets op een houten vat steken. Iedereen doet het! But I love it. Een stout op een bourbonvat uiteraard. Of de Anatole op een portovat. We zien nog wel.
Naar mijn mening is de smaak in jouw bier jouw sterkte. Vaak gaat het over donkere en sterke bieren, maar ook speelse fruitige bieren. Zijn dit de bieren die jouw persoonlijke voorkeur wegdragen?
Zoals ik eerder al aanhaalde hou ik enorm van zware, donkere bieren waar je even zoet mee bent. Ze moeten wel mooi in balans zijn uiteraard. Ik kan ook genieten van een goeie tripel (bijvoorbeeld de Westmalle tripel). Daar leg ik mij minder op toe, er zijn er al genoeg in België.
Ik heb een grote bewondering voor lambiek en geuze, hoewel ik ze niet zo vaak nuttig. Mijn interesse in fruit en fruitteelt is al langer aanwezig. Met het bierbrouwen kwam dit nu wat samen en ben ik begonnen met fruitbieren. Niet van die kleffe zoete brol, maar verfrissend, fruitig en uiteraard zuur. ‘The real stuff’, lambiek, kan ik (nog) niet maken, ik brouw meestal een witbier als basis, laat dat verzuren en macereer er eigen fruit op.
Kan je iets vertellen over het logo en de naam Schrikduif? Hoe kom je er aan?
De brouwerij begon net serieuzer te worden maar ik had geen inspiratie voor een naam. Mijn zoontje was aan het buitenspelen en twee houtduiven kwamen neergestreken vlakbij hem. Hij was bang en ik ben hem moeten gaan halen. Sindsdien had hij het dikwijls over die ‘schrikduiven’. Ik heb die wat bizarre naam genomen als brouwerijnaam. Blijkbaar is het ook een benaming in de duivenmelkerij maar daar heb ik niet veel mee gemeen.
Heb je een leuke bieranekdote?
Goh... Ik ben nooit in een biervat gevallen ofzo… Misschien een akkefietje bij het brouwen van een barleywine. We hadden met enkele vrienden een recept gemaakt en gingen het de volgende dag brouwen. We stootten echter op een probleem bij het filteren: alles zat verstopt en we kregen het wort maar niet uit de ketel. Tot één van ons de kraan vol openzette en er keihard op begon te blazen! Na enkele keren stevig blazen was er een opening gemaakt en gutste het hete wort, eerst samen met een hoop mout, er uit. We hebben het brouwsel dan maar een blazewijn genoemd ipv. barleywine.
Heb je nog enkele nieuwe bieren die er aankomen waar we eventueel al iets mogen over weten?
Buiten de barrel-aged plannen, kan ik al zeggen dat er TOCH een tripel zit aan te komen! Een beetje om de mensen te ‘pleasen’. Velen lusten geen imperial stouts of zure fruitbommetjes. Het wordt wel echt iets ‘van hier’ met 100% eigen geteelde hop.
Hoe kunnnen de mensen het makkelijkste aan jouw bier raken? Heb je een site?
Voorlopig enkel op facebook en instagram: brouwerij.de.schrikduif.
Er wordt gewerkt aan een website.
Waar kunnen de mensen je in de nabije toekomst terugvinden? Staan er nog enkele bierfestivals op je planning?
Voorlopig is het even kalm, er wordt gewerkt aan de vernieuwing van de brouwinstallatie. Vanaf die af is, begin ik terug volle bak te brouwen. Het Wichels Bierfestival 2026 staat sowieso op de planning, ook Carnivale Brettanomices te Utrecht. Voor de rest zien we nog wat er komt.
Eerder merkte ik dat je gezin ook hard achter je brouwerij staat. Erg mooi om te zien. Ervaar je dit zelf ook?
Zeker, iedereen vind het hier ‘chique’ wat er gebeurt in het brouwkot! Af en toe wordt ik geholpen door Laure of één van de kinderen, bij het filteren, verplaatsen van vaten of soms op een festival of marktje. Ze zijn even enthousiast als ikzelf. :)
Wat is het clienteel waar je op dit ogenblik voor brouwt?
In de eerste plaats was het letterlijk voor vrienden en familie. Die doen heel wat mond-aan-mond reclame. Daarna kwam het lokale wat meer opzetten: de lokale winkels en café’s hier in Kalken en in Oosterzele (omdat ik van ginder afkomstig ben). Intussen zijn er ook al wat echte ‘craftbeerliefhebbers’ waar ik goede dingen van gehoord heb. Gezien mijn favoriete bierstijlen zal dat vermoedelijk het publiek zijn waar ik voornamelijk voor zal brouwen.
Zou je, als de mogelijkheid zich zou aanbieden, willen leven van het brouwen?
Het lijkt me vrij moeilijk en een zwaar leven als craftbrewer om van je product te leven. Jammer genoeg. Er zijn al zoveel craftbrewers de laatste jaren die er de brui aan gegeven hebben. Er is ook enorm veel aanbod op die markt. Ik wil me daar niet per sé tussen wurmen. Ik hou het bij 4/5 werken en dan die 1/5 in bijberoep invullen als brouwer. Moest dat nu op termijn 50/50 kunnen worden, zou ik daar wel heel blij mee zijn.
Deze kleine microbrouwerij is zeker de moeite waard. Als de mogelijkheid zich aanbiedt, en je wil eens iets anders dan de gekende traditionele biersmaken, kan ik je het bier van Schrikduif warm aanbevelen!
Ward bij deze nogmaals dank voor je tijd en heel lekkere brouwsels.
-I.Beer-